Quercus rubraAmerikaanse eik

De boom heeft een korte, rechte stam; de takken vormen kransen.
De schors is glad en zilverkleurig grijs. De stam wordt onder normale omstandigheden 60-90 cm dik.
De bladeren zijn langwerpig en kunnen soms wel 20 cm lang worden. Ze hebben een wigvormige bladvoet en vier tot vijf spitse, getande lobben. De bladkleur wordt van bleekgeel tot donkergroen aan de bovenzijde en bleekgrijs aan de onderzijde. In de herfst zijn de bladeren dofrood of roodbruin.

De Amerikaanse eik heeft donkere, roodbruine eikels, ze zitten in ondiepe napjes. De eikels zijn pas in het tweede jaar na de bloei rijp en kiemen daarna na de winter als ze een koude periode achter de rug hebben.

Het hout is minder duurzaam en heeft een grovere structuur dan hout van de zomereik (Quercus robur). Het harde en taaie kernhout heeft een roodbruine kleur. Het hout wordt gebruikt voor vloeren en meubels.


De Amerikaanse eik groeit zowel op rijke als arme en droge zandgronden, maar groeit niet of slecht op kleigronden en op gronden met een hoge zuurgraad.

Door zijn grote kroon heeft de boom de neiging om andere boomsoorten te verdringen.
De eikels zijn een belangrijke voedingsbron voor verschillende soorten spechten, wilde kalkoenen, de Vlaamse gaai, mezen, kwartels, fazanten, kraaien, en korhoenders. Uitlopende jonge twijgen en bladeren worden graag gegeten door herten en muizen.